En nu?
16 september 2022 – Zwolle
En nu? Dat is zo’n beetje de meest gestelde vraag van 2022. Inmiddels is het bijna een jaar geleden dat ik met Amy en de rest van de baanselectie bezig was met de laatste voorbereidingen op het WK baanwielrennen in Roubaix. Een gedroomd afscheid met een wereldtitel op de koppelkoers. Daarna heb ik de strijd van vier wedstrijden door heel Europa om de Championsleague trofee afgesloten met een tweede plaats én met winst in m’n allerlaatste wedstrijd in de laatste manche, 6 december in Londen. Over mijn carrière is genoeg gezegd en geschreven en in het kort kijk ik vooral heel trots terug op de afgelopen 20 jaar als profwielrenster.
Rest de vraag: wat nu? Inmiddels is het september 2022 en ben ik druk met vanalles. Zo ben ik weer aan het werk op een middelbare school, zoals ik ook voor m’n wielercarrière heb gedaan, het CSE in Zwolle. Een school waar sporttalenten, naast het volgen van onderwijs, zich kunnen voorbereiden op een toekomst in de sport. Erg leuk en het geeft gelijk wat ritme aan m’n week. Daar was ik namelijk in het begin nog wel een beetje zoekende naar. Daarnaast ben ik werkzaam voor m’n ‘oude’ wegploeg Ceratizit-WNT Pro Cycling, daar ben ik mentor en coach van de renners onder de 23 jaar.
Ook ben ik namens de KNWU als coach van de wegwielrenners onder de 17 meegeweest naar de EYOF – Europese Jeugd Olympische Spelen, in Slowakije. Een ervaring om nooit te vergeten.
En daarnaast geef ik regelmatig clinics en vertel ik aan groepen over m’n carrière en belevenissen maar ook de lessen die ik uit de sport heb gehaald en waarom, en vooral hoe, ik bepaalde keuzes heb gemaakt.
Weinig tijd voor het beruchte zwarte gat zou je denken. Dat is ook zo. Ik heb de week goed gevuld al mis ik soms wel het topfit zijn, het met een team toewerken naar een toernooi en de daarbij horende gezelligheid en stiekem zelfs wel het afzien. Al pak ik zeer regelmatig zelf nog de fiets, om gewoon lekker een rondje te trappen.
